บีบอัดวิดีโอ

วิธีการบีบอัดแบบไม่สูญเสียข้อมูลส่วนใหญ่ไม่ได้คำนึงถึงความคล้ายคลึงกันของภาพในเฟรมที่อยู่ติดกันในสตรีมวิดีโอ ในทางตรงกันข้าม เทคนิคการบีบอัดแบบ lossy มักใช้ความคล้ายคลึงกันนี้ในกรณีส่วนใหญ่ ด้วยเหตุนี้ อัตราการบีบอัดสูงสุดของคลิปวิดีโอโดยเฉลี่ยที่ได้จากอัลกอริธึมแบบไม่สูญเสียข้อมูลจึงไม่เกิน 3 ต่อ 1 ในขณะที่อัลกอริธึมแบบสูญเสียข้อมูลสามารถบีบอัดได้มากถึง 100 ต่อ 1 อัลกอริธึมการบีบอัดวิดีโอ เช่น MPEG ‑ 2 และ H.264 เป็นตัวแปลงสัญญาณที่ ขึ้นอยู่กับการแปลงแบบไม่ต่อเนื่อง เพื่อลดปริมาณข้อมูลสัญญาณวิดีโอระหว่างชุดของเฟรม ตัวแปลงสัญญาณเหล่านี้ใช้อัลกอริธึมการทำนายล่วงหน้า สาระสำคัญของอัลกอริธึมนี้อยู่ในวิธีการเข้ารหัสเชิงอนุพันธ์ เมื่อเฟรมถัดไปถูกเปรียบเทียบกับเฟรมดั้งเดิม หลังจากนั้นจะมีการเข้ารหัสเฉพาะพิกเซลที่เปลี่ยนแปลงเท่านั้น

มีความเข้าใจผิดทั่วไปที่ตัวแปลงสัญญาณเล่นไฟล์สื่อ อันที่จริง โปรแกรมเล่นสื่อมีส่วนร่วมในการเล่น และจุดประสงค์หลักของตัวแปลงสัญญาณคือการประหยัดพื้นที่ ภาพยนตร์หรือเพลงในเวอร์ชันพื้นฐานมีน้ำหนักมาก ยากที่จะเขียนลงแผ่นดิสก์ อัปโหลดไปยังอินเทอร์เน็ต การบีบอัดด้วยตัวแปลงสัญญาณสามารถลดขนาดได้ถึงสิบเท่าหรือมากกว่านั้น ในขณะเดียวกันคุณภาพก็ไม่ได้รับผลกระทบ ข้อได้เปรียบหลักของตัวแปลงสัญญาณ H.264 คืออัตราการบีบอัดที่สูงที่เป็นไปได้ของสตรีมวิดีโอโดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงด้านภาพอย่างมีนัยสำคัญในรูปภาพ ซึ่งทำได้โดยการวิเคราะห์ไม่เพียงแค่แต่ละเฟรมแยกจากกันเท่านั้น แต่ยังรวมถึงลำดับของเฟรมด้วย ในคลิปวิดีโอทั่วไป ซึ่งรูปภาพในเฟรมเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วเพียงบางครั้งเท่านั้น วิธีการทำนายเฟรมที่ตามมาหลายเฟรมในคราวเดียวจะถูกนำมาใช้ ซึ่งให้ประโยชน์อย่างมากเมื่อเข้ารหัสการเคลื่อนไหวประเภทต่างๆ